Bestaat de Sociaaldemocratische keuken? Nee, ik moet u teleurstellen, die bestaat niet. De beweging is te divers en te internationaal om er een eenduidige keuken uit te te destilleren. Sommigen menen zelfs dat het onmogelijk is er eens luidende opvatting in te ontdekken maar dat zijn zwartkijkers.
Ook een Nederlandse, ja zelfs de Amsterdamse Sociaaldemocratische keuken stuit op dat bezwaar.
Waarom dan toch de Sociaaldemocratische keuken op schrift gesteld? Omdat alles politiek is en ons dagelijks brood is dat zeker, ook de bereiding er van.
Nederlandse Sociaaldemocraten hebben, in tegenstelling tot onze internationale kameraden, niet de naam grote fijnproevers te zijn. Soberheid is eerder troef.
Beroemd is het verhaal van de Amerikaanse afgezanten die bij Drees op bezoek kwamen om te kijken of ons land in aanmerking kon komen voor Marshallhulp. De gezanten kwamen net uit Italië en hadden nog last van indigestie en een kater van de conferenties daar. Drees onthaalde ze op thee en een Mariakaakje.
Dit maakte diepe indruk en het sprak vanzelf dat ons spaarzame land, ondanks zijn dure koloniale oorlog in Indië, in aanmerking kwam voor steun bij de wederop- bouw.
Vergelijk dat is met wijlen president Mitterand. Die at op zijn sterfbed tien ortolanen. De ortolaan is een kleine zangvogel, die enorm zeldzaam is en dien ten gevolge ook absoluut beschermd in Europa. Waarmee Mitterand zich ook laat kennen als een enorme snob – of sentimenteel- want een ortolaan geeft droog smakeloos vlees. Snip is veel beter.
Bestaat de Sociaaldemocratische keuken?
